Tuk-tuk's

Gistermorgen hebben we weer 5 uur afgelegd op weg naar de kust (in de buurt van Galle) en ons laatste hotel. Het heeft ons weer heel wat energie gekost, want het verkeer is een drama. Vooral de tuk-tuk’s zijn ware zelfmoord terroristen en schieten van links naar rechts zonder te kijken. Ook de buschauffeurs kunnen er wat van. Onder het motto “wij zijn groot en jullie zijn klein” nemen ze de gehele rijweg in beslag.

We hebben onderweg een prachtig landschap gezien met theeplantages, watervallen, bergen en alles wat nog meer mooi is. Nadat we afscheid hebben genomen van onze geweldige gids zijn we het hotel gaan verkennen. Het is een enorm complex met een hele grote eetzaal. Je kunt je voorstellen wat voor een taferelen zich afspelen tijdens het vullen van de borden van de Chinezen en Russen, maar alles is goed geregeld. Wij hadden de mazzel dat we ook nog het een maal per maand terugkerende feest mee mochten maken “volle maan”. Ook voor de toeristen hield dat in: geen alcoholische drankjes.

De stranden zijn prachtig hier en we hebben een kamer met uitzicht op zee. Het lijkt net of het stormt wat geluid betreft, maar dat zijn de aanrollende golven die op het strand beuken. Een heerlijk geluid.

De kamer rook erg naar chemicaliën wat op zich geen goed teken is (kakkerlakken enzo). Gelukkig doet een extra fooi wonderen, want vanmorgen was hij op en top schoongemaakt en waren er handdoeken tegen de drempels gelegd. Ed had het idee dat de bediening hem al kent, maar toen dezelfde ober hem 5 x had gevraagd waar hij vandaan kwam, was hij weer een illusie armer. We hebben er vandaag maar een lui dagje van gemaakt. Morgen kijken we of met een tuk-tuk naar Galle gaan ...